Ressamlara çizdirdim resmini
Heykeltıraş yaptı bedenini
Yazarlar cilt, cilt kitap yazdı
Besteler anlamsız kaldı
Olmadı
Bendeki seni
Bu şehrin gecesi güzel
Sen gittin gideli
Bir ben varım o parkta
Bir de, O Deli
Biz hayaller kurarken
Geçerdi ya yanımızdan
Ben ne dostlar gördüm
Menfaat peşinde
Ben ne dostlar gördüm
İnce hesaplar içinde
Ben ne dostlar gördüm
Işıklar yanınca
Zaman geldi
Tren kalkmak üzere
Ayrılık vakti bu şehirden
Gitme, kal deseydin
Düğümlendiğinde sözler boğazında
Anlatsaydın bakışlarınla
En çok sokağımı özledim
Çocukluğumdaki mahallenin
İlk adımı orada atıp yürümüşüm
Yer toprak, hava soğuk; üşümüşüm
Düşe kalka
Derdin nedir
Gezersin avare
Tüm yük sende de
Tek sen misin biçare
Boşuna tükettiğin
Nefesin bile haram
Sebep söz değil, göz
Ne desem ağlayacak
Ne desen ağlayacak
Seni ilk gözlerim görmedi mi?
Bırak onlar uğurlasın
Samur kürkünü giyinmiş
Yılan derisi çantası elinde
Çizmesi kirlenmiş
Görünmüyor hangi candan
Kurumuş yapraklara basarak yürüyor
Bırak ölüye saygısını
Maviye sevdalıyım ta gönülden
Okyanusları kana kana içtim derinden
Gökyüzüne gözümü kırpmadan baktım
Canıma can maviyi bulamadım
Mavi, ışık saçacak
Delecek ruhumun derinliğini
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!