Ufuk Saray Şiirleri - Şair Ufuk Saray

Bu gece bir şiir yazdım ben.
Bu gece seni öldürdüm içimde.
Bir şiir, bir ölüm..
Bilinmiyor şiiri yazan.
Aranıyor cinayetin zanlısı,
Bilinmiyor sokak adları.

Umutsuzluğumdandır senden gidişim
Hatırlar mısın saatlerce köşe başlarında ellerim cepte seni beklediğim o soğuk havaları.
Seni gördüğümde ısınan içim.
Gözlerin gözlerime değdiğinde delirmişcesine çarpan kalbim.
Sahi gitmiş miyimdir senden yoksa koca bir kandırış mı bu bilmiyorum.
Tamam daha fazla çelişmeyecek zihnim ve kalbim.

Mevsimler değişiyor , yollar gidiyorum.
Kulağımdaki melodi değişiyor.
Kazanılanlar ve kaybedilenler değişmiyor.
Yağmurlu bir havada soluduğum toprak kokusu
Aklım, fikrim olan bir sen
Koşuşturmalar içinde deli gibi atan bir kalp.

Kapatmaya çalıştığım yaralar var benim
senden yadigar bu izler.,
Üstelik ulu orta çığlık atıyor o yaralar.
Yokluğun şimdilerde fazla dert oluyor bana.
Üstelik birde puslu havaysa ben kendimde olmuyorum.
Şehrin kalabalığında izler arayıp duruyorum.

Yüreğimin boşluklarında ararken yokluğunu
Sürpriz bir şekilde sana rastlamaktı hayat.
Aklımı sınarken sensiz sensizliğim
Çıplak ayakla yürümek gibi.
Sıkışmışlığın arasında kalan kalbim,
sensizliği kabullenemeyen beynim

Hissizleşmiş hisler diyarında kayıp bir ben,
yorgun ve bitkin geziniyorum.
Hava alabildiğine sıcak.
Ne ilginç gökten karlar düşüyor ama erimiyor.
Senin etkisiz tesirin gibi.
Kalbime attığın oklar işlemiyor artık.

Bizi biz yapan en güzel şeydir düşünmek
düşündüğümüz için çekeriz bu kadar acıyı.
Düşündüğümüz için koruruz sevdiklerimizi,
düşündüğüm için korudum seni bunca zaman.
Sevdiğim için bunca zaman nefret doldum
seni yarı yolda bırakanlara

Hissetmek belki de sensiz duygularımın
en derinlerinde yaşattıklarımdır.
Ayaklarımla yürüyüp de varamadığım bir yer.
Okyanusun derinliklerinde boğulmak.
Hangi okyanustu bilmiyorum ama itiraf etmeliyim
en derinlerde boğuldum.

Yorgun bedenimin kırgın kalbi
Yokluğuna ramak kala kaybolan bir ben,
kayboluşlarımın bir sebebi sen.
Gelsen şimdi bahar yeri olsa gönlüm
Belki bir yanılsama dahi umut olur bana.
Şimdilerde aklım sensizliğe Beş Kala,

Alışmak neydi?
Sevda mı , Aşk mı , bağlılık mı?
Belki son bir bakıştı.
Umut edip kavuşamamaktı.
Kağıtlara kalbini yazıp sonra o kağıdı
kaldırıp çöpe atmaktı belki de.