Ufuk Çizgisi Şiiri - Rabia Elçin Karataş

Sisli bir İstanbul sabahına bakar gibi Boğaz Köprüsünden,
Geçmiş anılarımı seçmeye çalışıyorum, neden bilmem,
Hepsini şekillendiremiyorum zihnimde, görebildiklerim
İçimi burkan dağlar, kalbimi ısıtan güneş
Ve bir de, küçük bir çocuk gibi ürkerek
Rüzgarın sesini dinleyen ben...

Küçük bir çocukken büyümek ne çok istenir
O zaman farklı bir insan olmak işten bile değildir.
Ama büyümek asla ulaşılamayan ufuk çizgisi gibidir.

Dünyada kapladığımız yer küçükken
Varılmak istenen ufuk çizgisi ne büyük, ne geniştir.
Bu yolda dağlar, tepeler, acılar aşıldıktan sonra ise
Görürüz ki, 'ufuk' çizgisi bir yazım hatasından başka bir şey değildir.
Elimizde kalan gerçekle; 'umut'la
Artık dönüşün mümkün olmadığı yolumuza devam ederiz...