Ufuk Çizgim Şiiri - Derin Akkurt

Gel otur yanıma usulca.
Aramızda biraz mesafe kalsın.
Tenin tenime değmesin.
Sıcaklığını hissedersem
çözülür ruhumdaki buzlar.
Dur diyemem,
dalga dalga gönlüme yol alırken sıcaklığın...
Ve ben uçuşan köpüklere dönüşürken,
sana karşı direncim azalır.
Saplanıp kalan özlemini uzağıma atamam.
Hayatıma kaldığım yerden devam edemem...

Bak ufuk çizgisine: O sensin!
Nereye gitsem gözlerim kendiliğinden seni arıyor.
Kimi zaman bir göl ve kimi zaman da bir deniz olup
bir kara parçasıyla birleşiyorsun.
Yanına geldiğimde yok oluyorsun.
Kayboluyorsun. Tutamıyorum seni.

Ben yorgun yüreğine liman,
dinlenebileceğin bir durak,
ama yarım
ama eksik
ama kolu kanadı kırık...
Olsun...
Belirsizliğin içinde ikimiz için de yol alabilirim.
Sevginin ayrımı olur mu?
Hem sen değil miydin
kalbimi bir kelebeğin kanadına bağlayıp
Kaf Dağı'nın ardında saklayan?

Gel haydi!
Dökelim eteğimizdeki taşları.
Ufuk çizgisi kadar yalan olmana rağmen
gözlerimi yumarak seviyorum seni.
Aslına bakarsan verilen sözlerin de
hükmü kalmadı artık.
Bizi bizden başka kimse anlayamaz!
Kapat şu defteri diye kızarken kendime
yine seni açıp okurken buluyorum suçlu gözlerimi.

Kaldır başını ve bak bizi saran gökyüzüne!
Onun bile gerdanından hüzün damlıyor ikimize.
Ne kadar güzellik varsa hepsini sana yakıştırdım.
Uzaktan sevdim seni. Kıyamadım üzülmene.
Dayanamadım seni kırmalarına.
Giydirdim birer birer sevdanın renklerini, yetmedi...
Doyamadım sana.
Tonları zorlayıp çoğalttım seni.
Acıyı sevmek olur mu dedim yine de sevdim.
Nasıl en güzel deniz henüz gidilmemiş olansa
en güzel aşkta yaşanmamış olan değil mi?
Ben seni çok sevdim...

Ezberim bozuldu bu aşkta.
Bildiğim yolları gidemez oldum.
Çatma kaşlarını öyle!
Ben sadece gözlerinin çizgisinde kaybolmak istedim.
Yüreğimin satır aralarına işledim seni tane tane...
Bırak gülüşümüz ayrılık kokmasın!
Takılıp düşelim.
Her yanımız yara bere içinde kalsın.
Sonunu bilmediğimiz bu sevdanın
notalarına bırakalım kendimizi, umarsızca...

Biliyorum mağrur yanımı sevdin en çok.
Hırçın yanımı bağrına bastın.
Çocuksu yanımı şefkatinle okşadın.
Bizim en iyi yapabildiğimiz şey
başladığımız noktaya geri dönmek oldu.
Ne güzel geri dönüşler yaptık biz...
Gocunmadık.
Yüksünmedik.
Yalpaladık belki ama her defasında
biraz daha güçlü kalktık ayağa.

Çaresizliğin en uç zirvesinde kıvranırken ben
şimdi gitmemi istiyorsun benden.
Sanki hiç gelmemişim gibi...
Hiç sessizce sevmemişim gibi seni.
Bak işte oradasın!
Sana dokunamasam da oradasın...
Yaklaşmaz ve uzaktan seversem,
kaybolup benden uzaklara gitmezsin...
Ufuk çizgim...
Sevdiğim...