Sensin hep diye bakıyorum …
uzaklara varmışsın…
gibi.
Çepeçevre duvarlar yüksek
haykırıyorum
SENİ SEVİYORUM diye
Artık
Yapraklar düşüyor
Marmaris’te
Çiçekler soluyor
İnsanlar azalıyor caddelerde
Kafeler kapanıyor
Biliyorum;
Senin sana söyleyemediklerini
Evet,
Biliyorum kendine söyleyip te
Duymak istemediklerini
Hoşçakal yağmurları yağıyor
Dağlara Düşüyor yalnız damlalar
Sağa sola,yerler Islak
Yerlerde akıyorum
Biliyorsun...beni
Yüzüm soğuk benim
KÜS ME
Ben küsmeyi yardan öğrendim
Küsüpte kızmamayı
Kızıpta yakmamayı
Yanıpta kül olmamayı
Ben küsmeyi yardan öğrendim
Sessizce paylastik
Herseyi
Kimse o benim
Demedi
Pek cok sey vardi
Aslinda ortada
Baska vucutlarda
Sekillenmisim Ben
Baska insanlarin parmak
Izleri
Kalbimin Dort kosesinde
Ortasinda sen..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!