Ufuk Şiiri - Hüseyin İkbal Şöhret

Ufuk
Bugün her zamankiden daha mutluyum
Senin ile yan yana geldik
Sen uzak ufuklara dalmıştın
Sanki dünyanın tüm yükünü taşır gibi
Dertleriyle baş başa
Bende yükü hafifletmek için
Koydum omuzumu bir direk gibi
Yaslanmanı umut ederek
Umudum yine umutsuz oldu
Aynı yerde indik
Sen dertleri çanta atmış gibi
Ağır ağır ilerken
Rüzgarın saçına vurmasıyla yüzünün belirmesi
Sustu o zaman dünya
Sadece bedenin ve yorgun ruhun konuştu
Sardı beni ruhun ve bir çığlık attı
KURTAR BENİ diye
O zaman yürüdük bomboş sokaklarda
İşte o zaman direk oldum
Ve başladı ölümcül sessizlik çığlıkları
Ben senin en derinindeki ruhuna dokunmak
Onu kurtarmak istedim
Ama izin vermedin ve o direk çürümeye başladı
Zincir gibi teker teker döküldü sevgim
Artık sensizim
Evrende sensiz nelerle sınandım bilemezsin
O zaman oldum diabolico oldum
O zaman yaşadım her gün ölücek gibi
Geri dönmeni beklerim
Çünkü bu ben değilim
Bu diabolico tarafım ve sevmediğim tarafım
Geri gel ve ruhunu derinliklerine dokunmama,
Bedeninde yılan gibi gezmeme izin ver
O zaman kusturulsun dünyanın yüklerinden
Varırsın o zaman sonsuz huzur ve mutluluğa