Ufuk Şiiri - Muharrem Çetinkaya

avuçlarında çekirdekleri biriktirip
sonra zevkle yiyen çocuklardık biz
gazoz kapaklarından oyuncak
karpuz kabuğundan araba yapardık
şimdi avucumuz boş
oyuncaklarımız çok
arabalarımız metal
lakin gönüllerimiz boş
kim çaldı bunca güzelliği
kim götürdü çocukluğumuzu
hangi çöplükte yitirdik sevdayı
hiç bilemedik
oysa bir gelin duvağı gibi bakirdi
umutlarımız
kim tecavüz etti
kim kirletti
kim bir pula sattı
hiç bilemedik
şimdi bir apartman terasında
kuşlara yem yapıyoruz
mazideki anıları
avuç avuç
bugün
göğe en yakın
toprağa uzağız sanki
oysa
her günümüz bir son
her gecemiz başlangıç
tükenmez sevgimize
her kuşluk
her seher vakti
gökyüzüne çiçekler takıp
toprağa yıldızları serpiyoruz
biliyoruz ki
her nefesimiz
ufka daha yakın..