Ufuk Şiiri - Erhan Balaban

Deniz kıyısında gösteri yapan
akrobat motorcu, denize açıldı
traktör gibi. Görüntü yaz ve güneş

yakıyor, içimiz ferahlamıyor, üzerine
kilit atmış, ölürken feryat ayazdan.
Hoş söz, fısıltısı koparıyor uykudan.

Anlık sevinç derine çekiyor sonra.
Koca bir hayat sermişler önümüze,
deh deh demiyoruz kendimize.

Kum doldurdular motorlara,
boşalttıkça çoğalan. Bir kırlangıç
sinek avlıyor burnumuzun dibinde.

Umurumda değil. Bir bebek ağlıyor
kundakta, anası güzel gözlü,
ruhu fahişe, babası zel sözlü budala.

Sen büyüdükçe mi, kendine
yakınlaşınca mı küçüldü gözünde
büyüttüğün insanlar ufukta?