Ufuk Şiiri - Cengiz Karataş

Ufuk insanlara...

İlâhi bir ufukla sonsuz ufuklara bakıyor
Gözlerinde yanan meşale etrafa nur saçıyor
Kaybolan ufuklarda kendisini arıyor
Hakkın adını tutup arşa taşıyor...

Bu yüzyıllardır sürmüş bir saltanat yoludur
Güllerle çevrili ışıklarla doludur
Aşk yolunda bütün yollar durudur
Sonuç yüzyıllardır anlaşılmayan konudur.

Bir damla gözyaşında gizlidir her şey
Ölümden sonraki matemden de beter
Böyle anlar insanı derbeder gider
Her şeyin yolu aşktan geçer...

Yunustan Kemal’e yüzyıllar geçti
Güzel Türkçe’miz ab-ı hayattan içti
Kelimelerin ahengiyle ruh tenden geçti
Türk evlâdı en güzel dili seçti

Yüzyıllardın dinmeyen bir yağmur muydun
Düşen damlalarla beni niçin vurdun
Yaralı gönlüme bir dağda sen vurdun
Alacaksan canımı al artık gayrı.