Uzaylı sayesinde ilerleyebilirdik,
Hem tertemiz kalırdık hem kurtulabilirdik…
Gerçi hor görmüyorlar onlar yanımızdalar,
Yine de en gerekli bu ince muşambalar…
Demek kabullenilmiş, gereksiz gizlemeler,
İnsanlığım çocuktur olsun gülümseyenler…
Geçmişi hatırlarız, çocuk ruhlularımızdan,
Sevecen bakışlarla laf vuranlarımızdan…
Hani şu mavi ya da pembe olanlarından,
O, olmadan uyku yok çeker onu her can…
Uzaylıyı kim takar hem neyine de gerek,
Ruhlar çocuk olursa bu şekil büyüyecek…
(2012)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 16.2.2015 01:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!