Üfleyerek güneşi harlayamazsın

şair bir kaç mısra şiirle
güneşi batıdan doğduramazsın bilmez misin

ardı kıyamet...

kırık oltayla
göz yaşı denizinde balık tutamazsın

avuçların boş
yorgun omuzlarında kocaman sevdayla
acıyla kıvranan yüzündeki derin çizgilerle

şakaklarında kara kara kışlarla

içine oturmuş
o deli avuntuyla mahşere yürüyemezsin...

ölümle yaşam arasında bu müsabaka
kazanamazsın...

şair koşma bu gidiş soluksuz
ölüm var zamanı aldatıp yenemezsin
yorulduğun yerde han kurup soluklanamazsın...

soluğun yetmez
üfleyerek güneşi harlayamazsın

şiir yetmedi birde en delisinden sevda
sen bu yükü o yaralı bereli yüreğinle taşıyamazsın...

hadi şiirimden münzevi bir mısra arakla
oltanın ucunda salla

suyu çekilmiş deryada balık tutamazsın...

şair yüreğin yorgun omuzların düşmüş
bir yudum şarap gibi göz yaşını kana kana içemezsin...

ey şair
bir şiir kaç sevdaya kundakçılık eder ki
şiirinin en naif mısrasın dan vurulursun sen en iyisi mi sus...

Hasan ODABAŞI