Üfleme Şiiri - Doğan Ülkekul

'Rüzgarsız yelkenlerle geldim sana
Taaa yıllar once… '

Üfleme
Üfleme artık o küllenmiş mangalı
O sönmeye yüz tutmuş korlar
Bırak eriyip gitsin
Yerinde kalsın
O ne varsa elimizde olanlar

Üfleme ne olursun
O unutulmuş günler
Bırak yerinde dursun

Belki yorgun gözlerden
Akıp giden bir anı yağmurudur onlar
Belki yarım kalmış güftesi
O gençlik şarkılarının
Belki de sönmeyen o sokak lambaları
O gözlerden gitmeyen denizler
O denizlerin yorgun martıları
Beyaz çiçekler açmış dalgacıklar
Bırak yerinde kalsın üfleme

Sen de kal benimle
Ellerini tutmak istediğimde

Zaman eriyen bir kar gibi
Akıp gitsin isterse
Ama Üfleme
Bir gece lambası gibi bakma
O yarım kalmış günlere

Yalvarıp
Zamana dur diyemem
Çekip getiremem eski günleri
Bir uçurtma ipiyle
Güneş doğmadan gitmişse zaman zaman
Kusur bende mi
Bırak kaybolup gitsin
Kaldırımlardan ayak sesleri

Üfleme
Yakma o mangalı yeniden
Ateş zaten
Hep senin gözlerindeydi
Unuttun mu

Bırak yerli yerinde kalsın herşey
O bir kaç söz
O küllenmiş ateş
O hiç bitmeyecek sevgi
O yara
Bırak bende kalsın
O herşeye bedel kumral saçların
Hatıran
Yorgun gözlerime yapışmış
O güzel gözlerin
Ellerime kenetlenmiş ellerin
Yastığımın yanıbaşındaki yerin

Bırak herşey öyle kalsın

1994