Üfleme, Ateşi Sönmüş Külleri

Aşık, ana, baba, kardeş terk etti,
Terk etti sılayı gurbete düştü.
Bir ahu peşinden kaç sahra gezdi,
Ak ak oldu, kapkara kâkülleri...

Gözler, yolda bin umutla bekledi,
Çoktan geçti! Dönmez sevda kervanı.
Bağ sahibi, terk eylese bağını,
Açmaz olur yediveren gülleri...

Ela gözler, efsunlu mu ne idi,
Bakışları, yüreğinden mi vurdu?
İster misin? Gelsin yar kendi sarsın,
Sarmalasın, yaralara tülleri...

Hepsi, kara toprak hepsi, efsane...
Mecnun, Ferhat, Keremin aslı küldür...
Leyla, Şirin, Aslının aslı ateş! ..
Üfleme, ateşi sönmüş külleri...