Üfledin Söndüm Şiiri - Muhammed Emin Daştan

Yorgunluğumu sözlerimden önce,
Gözlerimden anlayan yar, nerdesin...
Vefası eksik gam kenarımın tek sahibi nerelerdesin?
Üfledin, söndüm.
Tek bir sözüne sustum.
Geçmişi iki satır kelamla maziye gömdüm.
Harlama beni
Harlama beni.
Harlama tekrar darlara koyma beni.
Reçetesi zaman olan bu hayatın,
İlaç kuyruklarında yorma beni.

İçime attım,
Dışarıdan neyin var dediler,
Dışa döktüm,
Kim bilir içinde neler yaşıyor dediler.
Medet ummak ne acı her gecenin sabahından,
Figan etse avazım, arşı alem duyar da,
Duymaz kapısı, penceresi kapalı kalp otağın...