Üfle Neyzen! Şiiri - Muhittin Alaca

Kaldım ahir zaman cenderesinde,
Güneşe hasretim penceresinde,
Derman yok, dert kaynar tenceresinde;
Haydi üfle neyzen, mest et neyinden,
Dağılsın kaygılar, kasvet, beyinden!

Zillet sarmalamış, her bir cenahtan,
Titrer arş-ı âlâ, zâr ile ahtan,
Arınma vaktidir, cümle günahtan;
Haydi üfle neyzen, mest et neyinden,
Kurtulsun iradem, gaflet, ziyandan!

Derviş olup selim yolu seçeyim,
Sol el yere, sağı göğe açayım,
Maddeden manaya doğru göçeyim;
Haydi üfle neyzen, mest et neyinden,
Çıkmasın nefsim hiç, müspet rayından!

Her şey gibi ben de faniyim fani,
Ölüm gelir bulur, yakalar ani,
Şan-şöhret, para-pul, kurtarmaz canı;
Haydi üfle neyzen, mest et neyinden!
Ne umayım dünya, medet neyinden?

Öyle bir üfle ki, sema döneyim,
Mum misali usul usul yanayım,
Yaratanı zikir edip anayım;
Haydi üfle neyzen, mest et neyinden,
İçeyim aşk ile, vuslat meyinden!

03.04.2020
Muhittin Alaca