İnsan sevince
Gece gibi sevmeli…
Kör olmalı
Görmemeli başkasının gözlerini..
Anlatırken aşkını
Leyla ile Mecnun ne ki demeli...
O kadar güzel ki
deniz gözlerin...
Ya bana bir gün ödünç vereceksin
yada seyretmek için izin…
asla müsaade etmeyeceğim,
Gülde kırmızı ateş de
Gönülden yanar, zülfün eteğinde ağlarsın
Dünya fani, her şey yalan
Bir tutamcık sevgiye, imrenir ağlarsın
Şansın gitsin de gör, ne gelir bahtsız başa
Bana ellerini ver yavrum
Serçe gibi titreyen,
kadife ellerini..
bakınca falına yüreğim,
Aşkı görsün gözlerim…
Çok şey anlatmak için
önce susmasını bileceksin…
hiç bir şey söylemeden,
rüyalar aleminden sessizce
gün ışığına süzülüp...
gideceksin...
Gözlerimi Akdeniz aldı
yüreğimi sen…
hayalin sularda serinler
Ne yana baksam sen…
Kumsal sen,
Bu gece misafirim, gönül köşküne
Sabahı beklemeden, al beni hayallerine,
Öyle muhtacım, öyle muhtacım ki
Ah bilsen ölürsün, minnacık sevgine...
Her anında en güzel sevdalar gizli
Gönlümde sevecek gül bırakmadın
Sabır mı istedim senden veresin
İstemezdim böyle geçsin seneler
Bir günüm hatıra olsun demedin
Hayaldi başını göğsümde görmek
İki damla yaş,
Yanaklarımdan süzülüp inerken,
Sanki,sendin düşen gözlerimden..
Dansı gibiydi suyun
Kıyıları kucaklayan halkalar,
İçimden koparken sana hayaller
Kimbilir kaç kere yüreğimi
hırpaladı dalgalar..
Sönerken akşamları, mumdan ışıklar
Yok ...