Ufkun Ötesine Şiiri - Engin Namlı

Bir ufkun ötesine yol aldın elveda demeden
Umutları yükledin sırtına dilek dilemeden

Hazin duygularla gittin ardına bakmadan
Acılara meydan okudun hiç birini takmadan

Sendeleyerek derdini taşlı yollara yükledin
Bitkin gönlünde yorgunluğuna, rahatı bekledin

Toz toprak içinde geceyi sürüdün sabaha dek
Mahzun gönlüne yığıldı haşin dertler öbek öbek

Efkar tutan sinende gecelerce hep yalnız kaldın
Her dağın tepesinde kurtların cümbüşüne daldın

Parçalara böldün zaman dilimlerini durmadan
Geleceğine ter döktün hep, geçmişini yormadan

Sabır teselli ile devirdi de gam kervanını
Aklından olmadın amma yaktın gönül divanını

Sarıldın hep efkarlandıkça musallat feryadına
El salladın ardından, eremediğin muradına

Bir tutam gül için yemin ettin, bahara ermeden
Ahınla vurdun tüm yaprağını hazanı görmeden

Yaşamadığın kalmadı çaresizliğin ellerinde
Geçti garip ömrün dağlı taşlı gurbet yollarında

ENGİN NAMLI 23: 46 03.02.2003