Ufkun Kutsal Savaşçılarına

Dur zifiri karanlık dur
Yaması yırtılmış gecenin
Ayazı başka
Tohum daha kök salmadan toprağa
Kopartma fidanları bağrından
Hele bir dur

Yorgun zamanın vakitlerine
Ay, neden utanıyor söyle
Kim ses veriyor
Çığlık çığlığa bu alaca karanlığa

Şimdi neden
Kimse gözyaşını dökmüyor akan suya
Gaz kokan odalarımız niçin suskun
Kınalar yakılırken alından sarkan saça

Bıyığı terlememiş
Yağız delikanlı
Henüz ondört yaşında
Kefenlenmeden gömülürken toprağa

Yeryüzü neden hasret
Gökyüzündeki yıldızlara

Toprak niçin suskun
Toprak niçin susuz

Nasılda saldırıyor bak
Haçlısını toplamışta
Kana susayan uyuz

Hani dedik ya yaması yırtılmış gökyüzünün
Işık huzmeleri alkana bulanmış
Yakıyor çaresizce yüreği

Sağanak sağanak yağıyor mermiler başa
Gün batarken
Deniz nasıl boyanır kızıla
Kızılın rengi böylemi damga vurur arşa
Kül rengimi olur semanın yüzü
Yere düşerken Mehmet’in özü
Daha dilden düşmeden şahadet
Sözü

Kan fışkırıyor yer
Kan içiyor asalak
Yapışmış binlerce masumun sırtına
Asırlardır susuz mu kaldı ki gözyaşına
Dinmiyor gökyüzünü yaran fırtına
Kan damlıyor hasretlik mektuplarına

Vuslat mı?
Ötelerin ötesinde başka bahara
Ana kokusuna hasret
Cennet diyarlara

Ölüm
Ne kadar güzelmişsin böyle
Pansuman tutmaz yaralara
Kanlı otlar sarılırken bile
Merhamet de başkasına
Gurbet dediğin, garbın maşasına

Ey gafil derdin neydi
Gel şimdi söyle
Ayak oyunlarıyla Çanakkale geçilir mi sandın
Hangi aciz fikrin, zikrine kandın
Onurlu asrın yükünü sırtında taşıyan
Seyit onbaşının avuçlarında bak nasılda yandın

Dilim şimdi sende sussan
Nefsimin acizliğine bir kez daha yansam
Bu topraklar kanınız deyip alnıma sürsem
Gün doğmadan kabrinize yatsam gözyaşı döksem
Delinmiş çarıklarınıza bedenimi sığdırsam
Hatıralarınıza imgelerden binlerce destan yazsam
Yinede anlatamam sizi
Kızıl ufkun kutsal savaşçıları
Şad ile anarken ruhlarınızı, uğrunuza dökülsün
Şanlı bedrin aslanlarının gözyaşları