Ufkumun Sonsuzluğunda...

Durdum bir sahil kenarında,
Baktım sonsuz ufka,
Aşkıma ve gözyaşlarıma.

Kavuşmak bir hayaldi sanki,
Belkide daha da ötesi!
İmkansızı kabullenmesemde,
İmkansız geliyordu birlikteliğimizin ihtimali.

Bu acılar kahrediyor yüreğimi.
Gözlerim her yerde seni arıyor,
Fakat bununla yetiniyor.
Gözlerim sürekli gözlerini arzuluyor,
Ama bu da yetmiyor.

Çaresizliğim hayatıma mani oluyor!
Yaşama arzum,
Sensiz geçen her dakikada,
Bir gün daha azalıyor.

Varlığın karanlık gecemde bir güneş gibi ışık saçıyor.
Ama bir türlü yüreğimi ısıtamıyor.
İşte burda başlıyor imkansız birlikteliğimin yüreğimdeki sisi!
Dağıtmaya ne nefesim yetiyor ne de gücüm.

Ooof...
Dermanım kalmadı ağlamaya.
Bu hayatta alıştım sanırım
İmkansızlığını yaşamaya!

Belki bir başka yerde, bir başka zamanda,
Farklı bir hayatta!

Sakın unutma!
Daima içimdesin, hayalin daima rüyalarımda,
Varlığınsa; gözyaşlarımda, soluduğum havada, içtiğim sigarada,
Ufkumun sonsuzluğunda...

(12.08.2003 Ordu)