Ufku Beklerken Şiiri - Bayram Kaya

Al çocuğum annen,
Ekmeğine bal sürecek.
Yemen boyunca,
Krallığın;
Sindirimin boyunca /Hayal ettiğince
İmparatorluğun sürecek.

Sonra…
Şafak seni dürecek.

Al çocuğum al annen,
Zorunluluğuna
Yalan diyecek.
Yatsıya kadar abatla,
Durum ve görmezlik ayıklığı
Biri biterken biri binecek.
Sonra...
Yoka hayal, vara yalan diyecek.

Al çocuğum al annen
Örneklem verecek
Kısa erim hazzı, uzun süre
Tokadı çıkmayacak.
Sen kaal olmazdayken
istenen vara
Annen “”yok “”dediğinde
Bir yararlık ve bilirlik adına
Tezgah altında alıp geldiğinde
En acıyı öğrendiğinde*
Sonra...
Akortsun uymluca.

Sevgi Baskın'ın
Barış Hacer'in...

Sen bilirmisin ki
Bu Dünya'da;
Bir cennet düşü olmayanla,
Cennet düşü olanlar vardır.
Çünkü yaşayamayan
Düş kurmayı becermek zorundaydı.

26.04.2007

*''En acıyı öğrendiğinde*'' Komşuca istenen bir vara anne ''yok'' demiştir. Çocuk işbilirlik adına yok deneni, bir çabuk kaşla, göz arasında, alır gelir. Anne yalanlanır utanır; bozuntuya vermeden ''unutmuşum'' der. Komşu gidince çocuk paylanır.Artık çocuk, vara yok demeyi ''yalanı, yalan söylemeyi'' öğrenmiştir; sonradan şaşıp ''Kime çekmiş acaba! '' diye hayıflanacağımız...