Gençliğimizi pür neş'e süpürüp
Derin ürpertilerle çıkarırcasına ömrümüzden
Alıp götüren hummalı kum fırtına ile
Hep o yıldızlar pırıltısına bürünen
Bir sarmaşığa dolanmış talihimizi
Söküp alırcasına gönül kafesinden
Bir sille felek tokadı gibi inen...
Kaçıyordu kaçıyor olmasına gözlerim gözlerinden
Lakin durmuyordu içimizde fırtına deprem
Bunca yıllık yitik ve kayıplarımızla sen
Sene ve asırlarla devinen vefakar gölgem
Uçuyorduk şimdi uçuyor olmasına
Yıldızlarda kaybolmuştu karanlığa tutulduk
Ufka dolunca güneş yola koyulduk
Şaşırdık, yanıldık, kaybolduk
Bu hayat keşmekeşinde gençliğimizden olduk
9.7.97/Ezine
Ramazan Adil UysalKayıt Tarihi : 29.4.2007 23:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!