Ufka Doğru Şiiri - Mehmet Bekir Nal

Kimse veremez bana senin verdiğini
Soğuk kalbimi ısıtıp yavaşça eritişini
Bilmesinler aramızdaki o derin sevgiyi
Beni yerden alıp sonsuz ufukta gezdirişini

Zamansızlık içinde kayboldu güçlü bedenim
Mekansızlık içinde ilerlerken eridi kederim
İnsani aklımın asla kavrayamayacağı yerdeyim
Asla geri dönmek istemez bir haldeyim

Renkler ve kokular adeta birbirine karıştı
Bu bilinmezliğe duyu organlarım bile şaşırdı
Arzu ve umut yerini sezgi ve sevgiye bıraktı
Ezel ve ebed, benliğimi tümüyle kapladı