Ufkumun seher aydınlığı değil misin ki
Karanlığa gem vurup beni kendine tutsak eden,
Bir sen beklersin beni bilirim
Sesimi, düşlerimi, kırık kalbimi
Düşümde görüp hayra yorduğum,
Hüznümü tebessüme gömüp,
Yüreğimi sevince boğduğum.
Ey yalnızlığımı kuşatan çoğul gerçeğim
Bu sensizlik, bu sessizlik büktü belimi biçareyim,
Aman ver n’olur aman kendi yolumu seçeyim…
Kayıt Tarihi : 17.8.2012 02:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!