Ufka Açılan Liman Şiiri - Hurşit Kandemir

Ay karanlık. 
Mehtabım;
Bu gece yarısı köhne limandan ayrılan son gemiydi belkide. Gömüldü karanlıklar içine.
Ağlamak da fayda etmez, giden gitti geri dönmez.
Kim bilir ki o gemide kimler gitti de dönmedi geri.
Kimi bırakır paresini o limanda, kimi ardına bakmadı, gitti.


Bekliyorum hep aynı limanda.
Bak bu prangalar yeni.
Üşüyorum ufka her baktığımda
Ve tekrar tekrar seviyorum seni.
Başıma gelmedik kalmadı
Bu gaflete düştüm düşeli. 
Her yerim maraz oldu da ehemmiyeti yok
Yeter ki sen dön geri.


Kaç sene geçti ne umudum kaldı ne de bir saçım
Kaç yıl kuruttum sonbaharın kuru yapraklarında.
Mecnunun oldum nicedir hem susuzum hem de açım.
Yaş aldım gidiyorum şu köhne liman yollarında.