Atilla Adsay - Ufaklık Can Şiiri - Antol ...

Yaşları sekiz ve dokuz civarında çocuklar, okul bahçesinde futbol.oynuyordu
Kimi pas istiyor, kimi kaçırdığı gol için arkadaşına kızıyordu. Yaşça büyük olanlarda diğer miniklere hep bağırıyordu. Belli ki bir taraf üstün, karşı kaleye İse goller yağıyordu. Galip taraf sevinç içersinde maçın sonunu sabırsızlıkla bekliyordu. Artık ortada ne iddia varsa bilemiyorum. Ama bu kadar hırsla oynanan oyun bir iddianın var olduğu gösteriyordu. İnsanın o an çocuk olası geliyordu. Hem de yenilen tarafta oynamak istercesine.


Gideceğim yeri çoktan unutmuştum. Dalmıştım çocukların maçına, bedavadan maç izliyordum.Gişe kuyruğu yok, bilet parası da yoktu. Doyunca futbol ziyafeti içerisindeydim. Bazen karşı tarafa gelen topa, oyuncunun yerindeymiş gibi ayaklarımı sağa sola sallıyordum.
Maçın heyecanına kendimi o kadar kaptırmıştım ki, olmadık yerde bağırıyordum. Bazen de galip taraftan bir iki çocuk, bana doğru geliyordu.
-Ya amca sana ne oluyor? Niye karışıyorsun? diye itirazda bulunuyorlardı.