İçimde bir ufaklık diriliyor
Bu kez daha coşkun, daha korkusuz, daha kararlı
Dirilen bu küçük beden beni ısıtıyor
Hoşuma da gidiyor hissettiğim sıcaklık
Huzur, mutluluk, güven…
Aşk dedikleri bu mu acaba? diyorum
Düşlüyorum…
Özlemini duyduğum bu his gerçek mi?
Bilemiyorum…
Bir sızı vuruyor kalbimin en derinine
Korkuyorum…
Gerçeklerden ve senden korkuyorum…
Beni ele geçiren bu ufaklığa şaşırıyorum
Seven, söven bu ufaklık ben miyim aslında diyorum
Cevap veremiyorum…
Sadece durmuş izliyorum ve gömmeye kıyamıyorum kalbimin en derinine
Sorulmuş sorular bir yığın ama cevaplar ortada yok
Umrumda da değil, düşünmüyorum bile…
Bildiğim tek şey içimdeki ufaklık diriliyor
Senin ufaklığın…
Ve ben kenara çekilmiş
Sessiz ve korkulu gözlerle “siz”i izliyorum…
Ufaklık'tan Sana (Mithat) ...
UfaklıkKayıt Tarihi : 24.4.2009 12:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sitem
belliydi gidişinin ayak sesleri,
bir başka terkedilişin acısını
çıkarırcasına ve acımasız
sebepsiz ve ani oldu gidişin…..
yedi tepeli bu şehirde
bilmem kaç yedi kere aradım seni.
seni aradım kalabalık caddelerinde,
ıssız sokaklarında dolaştım…..
sen derdin hep unuttun mu?
bu günlerde kırılmaz gönüller.
gözyaşlarımla açtım orucumu,
sen bu günlerde beni günahkar ettin…
bu günlerde öksüz bıraktın beni,
bu günlerde perişan ettin…..
ey zalim yar,
bu sevdadan arta kalanlar;
sabahsız geceler,
dinmeyen gözyaşları,
sönmeyen sigaralar,
ve bitmeyen gönül acısı şimdi………..
TÜM YORUMLAR (2)