Ufak tefek bir kadındı o
Kısa sarı saçları vardı
Dokunduğumda çatlamış ellerim
Temmuz gibi terlerdi
Gökyüzünü görürdüm gözlerinde
Uçurtmalar uçuran sevinçli çocuklar birde
Susardı o konuşmazdı çok
Huzurlu ezgiler dinlerdim suskunluğunda
Mola verirdi evcil acılarım
Gözlerinin rengine boyanırdı düşlerim
Bir meltem esintisiydi dokunuşları
Beyaza boyardı tüm siyahlarımı
O gitti karardı dünyam
Bölündük bir hayatın tam ortasından
Bir makas kesiği izi kaldı
Kapandı sevinçlerimin tüm kapıları
Özlüyorum onu her sabah
Ya da bir öğle saati
Bir akşam üzeri
Gecenin suskun bir vakti
Kayıt Tarihi : 15.7.2014 14:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!