Yenildikleriyle kaldı hayat
Kırıldı ve tuz buz oldu saatler
Rüzgarlar eserdi o kuytulara
Ve hep eskiydi sözcükler
Kaç ölümü varsa hayatın
Yağmur sonrası ses olurdu
Kaç kapısı varsa açık
Dağılırdı saçları bütün kalpleriyle
Kim kime mahkum edilmiştir
Kim kime karanlık ve uçurum
Sokaklarda sırtını dönen insan kalabalığı
Elbette düşen bir yaprak gibi bir kayıp
Kalbini büyütürdü üzülme
Eşikleri yenilerdi üzülme
Pencerelerde sesti üzülme
Ağaçta kuş suda balıktı üzülme
İşte binlerce yaşındasın
İşte gözlerinle yürüyorsun ve büyüyorsun
Kaç gecen oldu ki kimsesiz
Kaç iniltide çatladı sabrın makamı
İşte şimdi binlerce yaşındasın
Sabahlara karşı küçüksün
Bir ufak evde bir yalnız harfsin
Boşluğu dönersin kirpiklerinle
Sen şimdi susmanın adısın
Kaç kere yaşadıysan
O kadar yaşındasın
Yazdım ve sildim yarım kaldım
Zamanı ve toprağı gördüm
Her şeyin dışında kaldım
Ben şimdi çokça saçların yaşındayım
Hani açılır perdeler ve kekeme dil
Biz şimdi aynı yaştayız
Ve suçumuz
Gövdemizde güle dönen kıyamet
Kayıt Tarihi : 28.7.2019 01:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gerçekten de özgün bir yapısı var. Herkes içşn farklı anlamlar çıkacak kadar da değerli bir şiir olmuş. Tebrikler Sayın Şair. Çok güzel bir şiir.
Beğeniyle okudum.
Emeğinize, yüreğinize sağlık Yakup Bey.
TÜM YORUMLAR (2)