Saçları seğiren, bastonlu aksak, belirsiz bakan gözlerle,
Dikildiğim taş yapıtın önüne oturup gülümsedi...
Ve havada ki ölümsüze bir nakarat yükseltti!
Sevgi dolu sözlerle,
Benim okumuş olduğum bir söz vardı,
Yıllar öncesine, yıllar önce.
''Hiç kimse gerçeği duyamayacak kadar sağır değildir'' idi.
Şimdi, altımdaki ne dedi?
Şimdi...Hayata can bulan, rengine kavuşmuş mavi sözlerle,
Konuşarak yükseldi.
''En büyük ve şiddetli çığlıklar..'' devamını her nedense getirmedi.
Çekip gidiyordu...
Falezin, mavi ufuk çizgisiyle birleştiği yöne...
En sessiz atlayışı ile,
Kulaklarımı delmeyi başaran, büyük bir çığlık atıyordu...
Kayıt Tarihi : 30.3.2013 09:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!