Ufacık şeyler Şiiri - Mahmut Çiçekdağı

Düşler bazen karanlığa bulanır
Kaybolur
Götürür olmadık yerlere umutlar kırılır
İçindeki yaşamın sesi kısılır
Bazen
Ufacık şeyler
Mesela
Bir kelebek
Kuşun kanat çırpısı
Sineğin koluna konuşu
Ağacın dalından düşen solmuş
Küçücük yaprak
Çimenlerin üzerinde gezen böcekler
Bazen yaşamın kopmuş kısılmış ipini tutturur
Usandırır
Hatta utandırır
Olmadık yerde ağlatır küfürler ettirir ana avrat
Yinede güldürür
Uyukunun sıcak kollarında
Olmadık hayallere bırakır
Hep kısa anlar
Akla gelmeyen anılar güldürür
Yaşama sımsıkı tutturur
Bizi yönlendiren düşündüren
Rüzğar gibi sürükleyen
Ufacık şeyler
Bazen gözleri, uzaklara dikendiren
Olmadık yere hayallere götüren
Geri getiren yüze bir tebessüm bırakan
Bugece
Elimde bana bıraktığın kokun olan
Bez parçasıyla
Uyuyacağım
Bugece sen olacağım
Al senin olsun gökyüzü ay yıldız
Sokak lambaları
Çöp bidonları
Kaldırımlar
Her şey senin olsun
Mavi kırımızı beyaz yeşil renkler de senin olsun
Bana ver siyahı
Birde hayallerimdeki bırakmayan seni
Dedim ya ufacık şeyler nereye götürür
Sensizliğin yeter bana
Çocuk oluyorum dizlerine yatıyorum
Yetişkin oluyorum
,dudağından öpüyorum
Susuzluğumu gideriyorum
Sensizliğin olmazsa
Dünya boş
Herşey anlamını yitiriyor
Ufak olsa nefesimdeki kırıntın
Dünyalar benim oluyor
İşte ben seni böyle sevdim sevmiştim