Ud. Şiiri - Vedat Korun

Coşunca girye-dâr ın gönül telleri,
Uzanır gülün dalı bülbül-i şeydâya doğru.
Açılır ardına kadar diyâr-ı ud un kapıları.
Gelir uzaklardan sûzende sadâsı.
Vakit,vakit...
Altı eşik, üstü eşik,
Arası Sırât-ı Müstakîm.
Anlatır sır-ı meselini,
Şu sallanan boş beşik.
Okşadıkça sihr- sâz o latîf gerdanı,
İnletir Hüzzâm ı Nihâvend i Hicâz ı.
Susar Âlem dinler sessiz.
Tellerinde gizli, gizli ağlar Ruhların nefesi.
Ya Râb,bu nasıl esrâr-ı hüsn-ü andır? .
Çözülmez bilmecesi.
Ne Nil’in Râ’sı ne Olympos’un Orfe’si,
Bu ses,Sâhib-i Kainât’ın Sesi.
Ufuklarından yankılanan,
Bir gönül şehridir ud un.
Surlarını bekler MEHMED’i,yed-i EMİN’i dir BİTMEZ nöbeti.

30-01-2008.

Girye-dar:ağlamış.
Esrar-ı hüsn-ü an:gizli sırlar.
Suzende:yakıcı.
Sihr- saz:sihirbaz.
Bülbül-i şeyda:çılgın bülbül.
Sırat-ı müstakim:sırat köprüsü.
Sahib-i Kainat:Allah.