Ucuz Ve Kirli. Şiiri - Halil Yurtsuz

Annem beni terk ettiğinde kendimi suçlu hissettim.
Bir sebep aradım.
Bir açıklama bekledim.
Allah'ın benimle konuşmasını bile diledim.
Bu hayatta en zor şey, olmayan bir sebebi aramaktı.

Yine de hiç kimseye yenilmeyecekmiş gibi yürüdüm.
Alıştım tek başınalığa.
Geceleri uyuyamayaşım bu yüzdendi belki.
Bazı sabahlar vardı.
Pasparlak olurdu göğün yüzü,
O sabahlar, aynalardan korkardım.
Sanki bütün şanssızlığımı göstereceklerdi bana.
Yüzüme vuracaklardı kirli kaderimi..
Bir sigara yakar, mutlaka balkona çıkardım.
Derin bir nefes alırdım yaşamak istercesine..
Derin bir iç çekerdim ağlamak yerine.

Hayallerim oldu.
Acıyla kıvranıp, umutla yüzümü yıkadığım zamanlarım.

Ve ben hayatım boyunca hiç kaybetmiş gibi bakmadım.
Söylemedim kimseye düştüğüm kuyunun derinliğini.
Beni çekip çıkarsınlar istemedim.
Elleri dokunsun istemedim ellerime..

Babam beni terk ettiğinde, bir kaç dakika olmuştu dünyaya geleli.
Ben o gün kaybettim diğerlerine olan tüm güvenimi.

Asla bahanelerim olmadı.
Terk edilmiş biri için bahaneler alçakçaydı.

Ucuz mahallelerde dolaştım.
Ucuz ve kirli.
Acımasız olmamak adına başladım sigaraya.

Sakindim.
Bazen günlerce konuşmazdım.
Sorulardan da pek hoşlanmazdım.
Sorular; bana unutmak için çırpındığım ne varsa hatırlatırdı bana..

Aslında bende bilmiyorum,
Ne ilgisi var tüm bunların sana aşık olmamla.