Maksatsız sevdaların yokuşunda şimdi ,
Nefessiz kaldın şair öyle mi ?
Bakışlarında kör olduğun ,
Yürek yangının,
Kalp çarpıntın ,
Heyecanın hani ?
Uçucu bir düş müydü?
Gönüle dadanan.
Uğursuz bir baykuş muydu ?
Seherde uyandıran.
Yada kapana düşen bir kurt gibi,
Söyle nerde ?
Kemirerek koparıp attığın parçan?
Umudun yerini almış ki korku ,
Tılsımı kaybolmuş, silinmiş tutku .
Ey karanlığa sürdüğüm !
Beyaz doru atlarım,
Nal sesleriniz mi ?
Beynimde ki bu korkunç uğultu .
Yudumladığım nefestir ,soluduğum telaş .
Ezbere bir yalandır, koşulan amaç.
Kim demiş?
Deniz mavi ,gök mavi
Kan kırmızı ,gül kırmızı
Cesurca çıksın karşıma hadi !
Tarumar olmuş cümlelerde,
İnce bir duman.
Ateşe verilmiş şiirlerden ,
Yok mu kurtulan ?
Bir benimdir, öyle ya bir ben ,
Öfkesine yenilmiş ,ucuz kahraman
Neyse,
Geçelim bizde bu köprüden,
Herkes gibi.
Akıp giden şu sessiz ve renksiz nehire
Boşaltarak ceplerimizi..
Hadi gidelim,
Ürkütmeden gelen şairleri...
Ümit Seyhan
Ümit Seyhan
Kayıt Tarihi : 14.12.2017 02:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!