Ucuz Hayatlara Pahalı İhanetler Satılıyor

Ucuz hayatlar yaşıyor bu halk
Ama pahalıya ödüyor ihaneti.
Bir kilo domatesin fiyatı,
Vicdanın ederiyle yarışıyor.
Tencerede kaynayan su artık
Yemek değil, umut haşlıyor.

İşçinin parmak izi her taşta,
Ama adı yok hiçbir ihalede.
O çalıştıkça, yandaş konak diker,
Vekil beş maaşla villa büyütür.

Sistem öyle kurulmuş ki:
Aç kalmayanın dili tutulur.
Toklar konuşur, açlar dinler.
Açlar konuşmaya kalktığında
Devreye girer cop, panzer, RTÜK.

Halkına pahalı vaatler sıralayanlar
Kendi çocuklarını yurt dışına yollar.
Senin evladına kalan tek öğüt:
“Çalma, çırpma, başını eğ.”
Ama bakarsın ertesi gün
Çalan, bakan olmuş!

Bu düzen,
Zamla, vergiyle değil yalnız
Onurla oynayarak ihanet eder.
“Ya susarsın, ya aç kalırsın” denir.
Mikrofonu maaş bordrosuna takarlar
Ve seni sustururlar.

Ama biz biliriz:
İhanet büyürken
Biriken öfke de büyür.
Ve bir gün
Ucuz hayata alışmayacak kadar
Onurlu insanlar yazacak bu destanı.