Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
her güzeligin her mutlulugun bir bedeli vardir tebrikler
Cisme bile ruhun geçerken
Sunduğun değer kadar olursun
çok etkileyici dizeler,okurken inanılmaz keyif aldım yüreüğinize sağlık
Harıka bır şiir okudum yuregınıze saglık Guzellikler sizinle olsun ...*** Tam Puan ***10+!0+LISTE
Çözmeli şifreyi özdeki manadan
Vermeli aslında hiç almadan
Sarmadan kollar, boşluğu anlamaz
Gitmediğin yollardan dönüşün olmaz
Tamlamalı yarımını asal sevgi yanın
Cisme bile ruhun geçerken
Sunduğun değer kadar olursun
İşte o zaman
Mutluluğa sahip olursun
Harıka bır şiir okudum yuregınıze saglık Guzellikler sizinle olsun ...*** Tam Puan ***10+!0+LISTE
Çözmeli şifreyi özdeki manadan
Vermeli aslında hiç almadan
Sarmadan kollar, boşluğu anlamaz
Gitmediğin yollardan dönüşün olmaz
Tamlamalı yarımını asal sevgi yanın
Cisme bile ruhun geçerken
Sunduğun değer kadar olursun
İşte o zaman
Mutluluğa sahip olursun
Harıka bır şiir okudum yuregınıze saglık Guzellikler sizinle olsun ...*** Tam Puan ***10+!0+LISTE
Çözmeli şifreyi özdeki manadan
Vermeli aslında hiç almadan
Sarmadan kollar, boşluğu anlamaz
Gitmediğin yollardan dönüşün olmaz
Tamlamalı yarımını asal sevgi yanın
Cisme bile ruhun geçerken
Sunduğun değer kadar olursun
İşte o zaman
Mutluluğa sahip olursun
güzel bir paylaşım..
HARİKAYDI..YÜREĞİNİZE SAĞLIK.
harika dizeler,,,alkışşşşş
çok güzel bi şiir tebrik ederim
###___ Ucuz Değil Mutluluk
###___
Ucuz değil mutluluk
Cüretkâr gönül kafesinin
Kapanıverir kapısı ansızın
Çarmıha gerilir tüm birincil umutların
Bir el uzatsan ulaşamazsın
Ulaştığını sanır hep aldanırsın
Öykündüğün yaşamak sanatı
Dimağında kokusu
İhtiyatsız düşlerinde yorgun aşk tadı
Ah…! Ne zordur kurmak bir hayatı
Küstah yazgı seli tapındırır kendine
Yazamadığın meçhul yarınların
Olmak isteyip olamadığın varlığın kanıtı
Öpüşlere sığdıramazsın yinede sevgini
Nâğme nâğme dökülür her notasından
Elemin mâhûr makamında sesi
Ah...! Ne zordur yıldızsız gecelere doğmak
Zifirinde karanlığın
Zerre ışık diye inanmadığın yalana sarılmak
Kendi kendinin oyuncağı olmak
Bir düzen sarmalı ki
Çözdükçe daha daha bir dolanmak
Ucuz değil mutluluk
Arşınladığın her ömür bedeli
Tufanlarında ferinin yok oluş resmi
Dökülür birer birer
Büyüttüğün sevinçlerin
Çatlayan dudağına değmez
Değemez o özlemin nemi
Ucuz değil mutluluk
Aç avucunu yağmura
Topla Türkuazı bağlan işte bağlan hayata
Erit hep ben yanını
Gönül dağına kanat çırpanların olur
O zirvende bâkir mutluluk daimin olur
Çözmeli şifreyi özdeki manadan
Vermeli aslında hiç almadan
Sarmadan kollar, boşluğu anlamaz
Gitmediğin yollardan dönüşün olmaz
Tamlamalı yarımını asal sevgi yanın
Cisme bile ruhun geçerken
Sunduğun değer kadar olursun
İşte o zaman
Mutluluğa sahip olursun
SONSUZ SELAMLAR YÜREĞİNİ VE KALEMİNİ KUTLUYORUM TAM PUANIMLA ERDEMLE,SEVGİYLE
Bu şiir ile ilgili 20 tane yorum bulunmakta