Uçuyorum Şiiri - Ender Selvi

içimde uçuşuyor heycanım

tıpkı bir kelebek misali

kanatlanıyor sanki heycanıyla

ilk heycanı, son heycanıyla kıyaslar gibi

kıpır kıpır duyguları esir almış bedeni

mutluluklara aç bal arısı gibi

petek kovanına bal salıyor içtenliğiyle belli

çiçeklerden tad alıyor daldan dala misali

her konuşu bir özleme dönüşü sanki

her uçuşu bir hayale gidişi belki

renkten renge giriyorum nedense

hayallerim yüzündenmiki

ugur saçıyorum etrafıma durmadan

uç uç böceginin tesiyle şimdi

yarınlarda bir ümit görüyor belli

bir şeyler anlatırken bile heycandan kalbim çarpıyor

tıpkı kanatlarına yagmur düşüyormuş gibi

içerdeki sıcaklıktan,dışardaki yanlızlıgı sınar gibi

uçmak istediğim özlemleri odasına dolduruyor

tüm sevenleri teneffüs eder belki

balındanda agızları tadlanır kim bile bilirki

ilk heycanım ğün ışıgı kayboluyor bulutlarların arasında

ne kelebek,nede arı olmaya gerek var

ilk heycanımı paylaşmak için öyle degilmi

uçmaya devam et haydi

sevenlerinin yanında gizli gizli

özlediğim hayatın işte ta kendisi

saglık degilmiydi

çok şükür iyileşince

hayatı yaşamak adına uçuyorum

kapanmış kapıların ardından heycanlı halde şimdi

kapıyı açıyorum,özlediğim yaşamı kucaklıyorum

bıraktıgım günki hayaecanımla şimdi

doastlara selam olsun.

döndüm aranıza şimdi

beni tanıdıgınız yerden başlıyoruz degilmi