Uçurumun Kıyısında Şiiri - Özgür Çiftçi

keşke kelimelerimiz kadar
keskin olabilseydi,
dudaklarımızdan dökülenler.
gözlerimin önünden geçiyor günbegün,
ruhunu sırtlamış bedenlerin acizliği.
dingin ve sessizce ilerliyorum,
koklayarak, dokunarak, sevişircesine.
yeri göğü inleten haykırışlarımla
tirtir titreyen vücudumun
içtenliğine sarmalanarak
aşkımı anlatacak kadını ararken,
uçurumun kıyısında yürüyenleri
toplamakla geçiyor koskoca bir ömür...