Adam gökyüzüne baktı…
Yağmur kokusu yoktu havada, lakin bu kez gözleri ıslaktı…Selam vermedi yanından geçip giden kırlangıca…Rüzgara avcunu yumdu, sıktı sıktı öfkesini parmaklarının arasında…Yürüdü ve ezildi tarlada başak…Yürüdü, yuvasına saklandı karınca…Yürüdü ve düşürdü omuzlarında kalan bakışı…
Ayak uçlarına doğru, incitmeden, kırmadan, usulca…Ne gam! dedi…Bir bakış içindi…Yalnızca bir çift bakış…
Bu gitmeler…Bu suskunluk…Bu aldanış…
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne



Baştan sona harika bir şiir daha.İçinden dizeleri didiklemek imkansız,müthiş bir bütünlük oluşturmuş şiiriniz.
Saygılar..
Tam kenarında dururken uçurumların…
Susmalıydı sözüne…
Söyle kadın,
Sen en son, ne zaman yanılmadın?
yüreğine sağlık.
çok güzel. kutlarım.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta