Adam gökyüzüne baktı…
Yağmur kokusu yoktu havada, lakin bu kez gözleri ıslaktı…Selam vermedi yanından geçip giden kırlangıca…Rüzgara avcunu yumdu, sıktı sıktı öfkesini parmaklarının arasında…Yürüdü ve ezildi tarlada başak…Yürüdü, yuvasına saklandı karınca…Yürüdü ve düşürdü omuzlarında kalan bakışı…
Ayak uçlarına doğru, incitmeden, kırmadan, usulca…Ne gam! dedi…Bir bakış içindi…Yalnızca bir çift bakış…
Bu gitmeler…Bu suskunluk…Bu aldanış…
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Baştan sona harika bir şiir daha.İçinden dizeleri didiklemek imkansız,müthiş bir bütünlük oluşturmuş şiiriniz.
Saygılar..
Tam kenarında dururken uçurumların…
Susmalıydı sözüne…
Söyle kadın,
Sen en son, ne zaman yanılmadın?
yüreğine sağlık.
çok güzel. kutlarım.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta