Uçurumun Kenarında

bir rüyadır hayat bazen gelir geçer
bir yalnızlıktır çoğu zaman yaşam
anlamaz seni kimseler, kalırsın bir boşlukta
sonra yağmurlar yağar bir güz akşamı
sana adanmış şiirler,şarkılar gelir dudaklara
biter zannetme sensizlik ve yalnızlık
düşünmek istemesen de aklından atamazsın
ne o rüyayı ne de akşamüstü çalan o şarkıyı
bir sessizlik çöker uçurumun kenarında
bir anda aklına geliverir gölge gibi yaşananlar
her akşam bir yalnızlık şarkısı çalar
ya da bir göl kenarında…

bir akşamüstü belki gelirim yine
sakın bekleme yalancı yarim beni
el açarım her daim rüzgara
ben de unuturum seni ah,o gözlerini
yokluğuna inat yaşarım bir uçurum kenarında
bir kelebek gibi ateşler içerisinde
kıvranırım sensizliğin yokluğunda
yok olmak ama yaşayan bir ölü gibi
ya da her akşam bir zil sesinde irkilirim
ve her gece alır başımı giderim hayallerine
belki bir mezar başında bulursun beni.