Uçurumun Kenarı Şiiri - Ediz Karaoğlu

Yine uykusuz geçen bir gecenin,
Yorgun ve bir o kadar da umutsuz sabahı!
Bu sefer nasıl saklayacağım acaba,
Çapak çapak olmuş gözlerimi arkadaşlarımdan?
Seni düşündüğümü mü söyleyeceğim yoksa,
Tüm gece ümitsizce?
Bilemiyorum,
Acaba bugün nasıl kaçıracağım gözlerimi senden,
Yoksa yine mi sigaranın o kahrolası dumanında saklanacağım,
Acımı nasıl gizleyeceğim sevdiklerimden,
Ve ellerimin titreyişini?

Yaşadığım tecrübelerden ders alamadım bir türlü,
Yine bir mart ayı, yine aynı şeyler beynimi yiyip bitiriyor,
Aslında gözlerimi her kapadığımda,
Hayat o kadar kolay geliyor ki,
Her gözümü açtığımda ise,
Bir o kadar korkuyorum bu sevdâdan...

Neler hissettiğimi asla bilemezsin be sevdiğim,
Zaten benim görevim de sana bunları hissettirmemek,
Ben yalnız başıma atmalıyım ilk adımlarını bu aşkın,
Ne yazık ki en zor adımlar yine bana kaldı,
Beni sana götüren bu karanlıkta,
Uçurumun kenarında, gözlerim kapalı...