Uçurumun Arkasındaki Güneş

Doğmayacak güneşi
Çarmıha astım
Son gece uğruna
İçtim dağıttım

Uçurumun kenarına yaklaştım
Aşağıya bir baktım
Ve hiç ama hiç düşünmeden
Kendimi ölüme bıraktım

Yavaşça belime sarılan kollar
Bana seni hissettirdi
Sana sarıldığım her saniye
Gözlerimin önüne serildi

Hızlanarak düşerken üşüdüm
Bana ısın demiştin ya hani
Tekrar demeni istedim
Benim için endişelenmeni istedim

Kulaklarımda bir ses yankılandı
Adın son defa haykırıldı
Ölümün bana açtığı kucağı
Sen açsan kalır mıydım?
Muallaktı