“UÇURUMUM BÖĞÜREN CANAVARI! .” Diyen İntihar Etti! . O; Kendini Bilmez Bir Sanatçıydı, ÖVÜNÜYORDU HEP! .
“UÇURUMUM BÖĞÜREN CANAVARI! .” Diyen İntihar Etti! .
O; Kendini Bilmez Bir Sanatçıydı, ÖVÜNÜYORDU HEP! .
EY SANATIN KENDİNİ BİLMEZLİKTEKİ, UÇURUMUN BÖĞÜREN CANAVARI:
SEN VAR YA; “BİRİ ÇIKSIN, SEN O ZAMAN GÖR BENİ! .” DİYORSUN! .
SEN VAR YA BU BEKLENTİNDE; ERTELEDİKLERİNE GÖMÜLECEKSİNDİR! .
ŞİMDİ ERTELEDİKLERİNİ DİLE GETİRSEN BİN UMUTLA, KİM DİNLER? .
SANA GÖRE; UÇURUMUN BÖĞÜREN CANAVARI BENMİŞİM GİBİ, AŞKINA! .
SEN; O DOST TEBESSÜMÜN, GÖZLERİYLE BAKIVER! . KİM, NE HALDE? .
UÇURUM KENARI BİR HAL OLSA AŞK; BÖĞÜREN CANAVARI SENSİNDİR! .
BEN; CANAVARLIĞINA İNSANLAR YEM OLMASIN DİYE VARIM! BU AŞK! .
{ Kaleme Alan: Kemal KABCIK – ANTALYA - 05 Nisan 2012 Perşembe 06:04:41 }
Kemal KabcıkKayıt Tarihi : 5.4.2012 06:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!