Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Daha da ötelerden razı olmadıkların.
Seni sevginin yolundan alı koyana şiirim yazmalıyız.
İnsan insanı dünyalıklarla düşünüyor.
Turku diyemem, şeytandan sığınmaya.
Sevda diyemem bakışlara.
Daha da ötelerde sevgideki Hikmet.
Söylenmemiş sözleri olabilirsin şiirin değil sürgün duaların.
Düşünüyorum!..
Yetmiyor, rüzgar diyemem.
Olmak yasak sevilerde kalbin nasıl?..
Yetmiyor, ölmek her akşamüstü.
Daha da ötelerde.
Adları ve elleri yalnız kalmışların kıyafetindeki hale yağmur damlası diyemem.
Yalnızlık ve korku elbisesi giyenler sevgiyi hep yalanlarlar.
Daha da ötesi.
Çaresiz koşuyorum şems vaktinde, duaların okyanusunda sürgün koşuyorum.
Dedim ya sen kendine zulmetmesin.
Daha da ötesi.
Sen dünyada bir güzelliksin, soğuk gecelerine.
Seninle aranda ayrılığa düşme!..
Yüreğinde, usunda yangın diyemem.
Birini cezalandıracaksan sabret, yalnızlığına yüz çevir.
Yüreğinize sağlık
Güzel bir hasret şiiri değerli kaleminizi kutlarım.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta