Uçurumlardan attın Şiiri - Mustafa Tekağa

Uçurumlardan attın, hiç yılmadın, söyleyim
Yalvardım bırakma, tut ellerimden dedim
Artık mutlu olabilirsin
Bak bıraktığın yerde sefil haldeyim

Ne umutlarla büyüttük sevgimizi
“Arama hep burdayım, kalbindeyim”
Diye kandırdın işte buna yanarım
Bak bıraktığın yerde sefil haldeyim

İnsan medet umar mı? Kuştan, çiçekten, denizden
İşte böyle, şimdi böyle haldeyim
Haykırışlara cevap gelirmi? karanlıktan
Bak bıraktığın yerde sefil haldeyim

Ne olurdu vursan, yok etsen beni
Süründürmekten zevk alıyorsun anlıyorum
Zalim olabileceği aklıma gelmezdi ahhh bileydim
Bak bıraktığın yerde sefil haldeyim

Bahara küsüm, güzelliğe, sevgiye
Barışmam hayatla, mutlulukla bu benim kaderim
Bir daha gelsem dünyaya sevmem onu derim
Bak bıraktığın yerde sefil haldeyim

Pişmanlık fayda etmez, değmez de zaten
Boşuna yazma, uğraşma unutmaz kalbim
Herşey onu hatırlatıyor farkı yok zulümden
Bak bıraktığın yerde sefil haldeyim

Finike
13.11.1982