Yolların çiçekleriydi onlar
Sınırların değişmediği
Dünyanın küçüldüğü
Uçurumların çoğaldığı
Kocaman bir sevgisizliğin kardeşleriydi
Bazen yapay bakışlara kanıyorlardı
Bazen timsah gözyaşlarıyla avunuyorlardı
Yemyeşilmiş gibi görünüp aşka koşuyorlardı
Yolların çiçekleri; taklit bir modelin içinde
Gözleri yuvalarından fırlamış
Dünya denen yuvarlağı anlamaya çalışıyorlardı
Ve kökleri acıyordu hiç durmadan
Tüm nehre gürültüye gülümsemeden
Kayıt Tarihi : 15.4.2008 20:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
duyarlı yüreğinizi kutluyorum....
saygılarımla kutlarım...
TÜM YORUMLAR (1)