Bir kartal gibiydin
Yükseldikçe büyüdün,
Büyüdükçe yırtıcılaştın
Herkese en yukardan baktın
Senden büyüğü yoktu hayatta.
Kanatlarından vuruldun.
Düştükçe küçüldün,
Küçüldükçe acizleştin.
Artık en diptesin
Herkesin en altında
Gün geldi devran döndü
Özgürlüğün yok artık elinde
Kilitli kafeslere koyuldun
Kanatların iyileştiğinde
Yine uçabileceğini
Yükselebileceğini
Sanıyor musun?
Sanma kandırma kendini
Yok! artık senin yüceliğin
Aynaya bak
O eski sen duruyor mu karşında
Gözlerine bakabiliyor musun çekinmeden
Yüzüne vurabiliyor musun?
Eller üstündeyken, ayaklar altında ezildiğini
Anla artık kendi ellerinle çıkmazlara girip
Yok! ettiğini o yüceliği…
Kayıt Tarihi : 6.6.2009 16:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!