Uçurum Yarışı Şiiri - Murat Yaşar Bayrak

Ne yapıyorum ben Allah’ım?
Kalbim artik karanlıkar içinde mi?
Yoksa kulaklarım duymuyor mu kalbimin ağlayan ve ağrıyan çığlıklarını?
Ayaklarımdan ve beynimden kan çekildi de kör bir yarışa mi girdim yeraltının prensi ile şuursuzca?

Nedir beni tutan prangalar burada?
Ya da nerede bıraktım asıl zincirlerimi birlikte yaşadığım yıllarca?
Biliyorum...Şu an koşar adım idama gidiyorum...
Biri tutsa da kurtarsa beni aciz sonumdan diye dua ediyorum...

Derken yine O yakalıyor paçalarımdan.
Çekip alıyor beni uçurumun kenarından.
Bu ne büyük bir şuadır böyle en zifiri karanlikta?
Uyandım yine gaflet uykusundan.

Ama uyandirana aittir bu yazgı.
Ne calan benim saatimdir
Ne de açılan benim gözlerim.
Ama yine de buna hamd ederim!