Uçurum Ve Toprak Şiiri - Menekşe Gülay

Bir uçurum kenarındayım sanki,
Bakıyorum uçsuz bucaksız derinlik,
Oysa heryer ağaçlık ve güzel,
Kalbim gibi yamyeşil, cennet.

Ama uçurum kenarındayım işte,
Düşer miyim ne olur bilemiyorum ki,
Sevdam içimde, yakıyor beni,
Alev alev kurtulamıyorum birtürlü.

Aşkımda uçurum sonu, belli mi,
Bir ağaç altında oturdum bekliyorum,
Ne beklediğimi de bilmiyorum ki,
Kararsız adımlarım da zorlanıyorum.

Ne tarafa gitsem yönüm de belli değil.,
Şaşkınım şu an da hislerimde,
Heryer, kır çiçekleriyle dolu,
Onlarda özgür değil, kökü toprakta.

Benim gibi yalnız ve çaresiz,
Aşk döndürüp duruyor etrafında,
Başım dönüyor sende döndürüyorsun ya,
Aşk ve sen, ikinizin arasındayım şu anda.

Bir nehir akıyor uçsuz bucaksız,
Sen gibi, akıyorsun yüreğime,
Uzaktan bir aşk şarkısı çalıyor,
Birlikte dinleseydik keşke.

Uzaksın bana, uçurum gibi,
Atlasam senin yanında olur muyum.,
Yoksa ölür müyüm kollarında,
Aşkımı, sevgimi öldürür müyüm yoluna.

Seni sevdiğimi bir haykırsam,
Dağlar getirir mi sana sesimi,
İşte sana diyorum uçurum ve toprak,
İkisi de engel, benim için.

Ama sana sevgim ve özlemim bitmez,
Uçurumdan vazgeçtim şimdi,
Uzakta bir çeşme var,
O kadar çok susadım ki.

Ellerinden su içmek istiyorum şu an,
Sana ne kadar susadıysam o kadar,
Kana kana içsem doyamam,
Sana da doyamıyorum ya.

Bir orman da olsam,
Yalnız, seninle birlikte,
Bütün dertler, arkada,
Sevgimiz ise hep yanımızda.

Uzansam tutsam ellerini,
Doyasıya öpsem aşkımla,
Ben ise, seninle olmalıyım,
Aşkımla, sevgimle hep yanında.