Hülya Ekmekçi - Uçurum Düşleri Ya da Yen ...

Bir mevsim ılık bir sevda yelidir o, gönül tellerini titreten, getirir “şiirin kokusu” nu. Bir meltem olur girer sessizce gönül dehlizlerine kaybolur, “çalınır mavileri”.
Bir mevsim “güz soluğu”ndadır, döker sarı yapraklarını ağaçların, “ben eylülde kalayım” dese de, başlar “son cümbüş”üne kendi yalnızlığının, kırılıp kristalleşir yüreğindeki kutsal ayna.
Okurken, düz ovada yürür gibisiniz bu şiirleri, ya da yüzer gibisiniz umudun mavi sularında. Tutulup sevgi sağanağına ıslanırsınız sırılsıklam turunç, portakal ve limon çiçeklerinin kokusuyla. Dizeler dolanır düşlerinize kaybolup gidersiniz imgelerinizde. Sonra “gökyüzü saçlarınızı tarar” beyaz bir “hanımeli açar avucunuzda”. Bir gönül köprüsü kurarsınız “martı kanadında İstanbul’la”, yarısı İstanbul’da kalmıştır yüreğinizin, diğer yarısıyla kucaklarsınız “yaşam”ı Adana’da. Ve sonra girer gece düşlerinize “Filistin’de bir çocuk” dalar pencerenizden içeri.
Bir anda bir demet kır çiçeği olur o şiirler, açılır bayırlarda, bir başka gün de nilüferdir hüznün bataklığında. Sonra kırmızı bir karanfil olur boy veren gönül saksıda, birden ebruli bir kardelen, güçlüklerin karla kaplı toprağında.
Seyhan Nehri kıyısında açılan mor menekşelerdir onlar “uçurum düşleri”nde. “Yağmurun gücü”nde bulursunuz imge bolluğunu, bereketli doyuma ulaşırsınız derin bir hazla. Bir an yaralı bir ceylan olup inersiniz pınarların şifalı sularından içmeye, alıp götürür sizi özgürlüğünüz Hülya’lı ve gizemli dünyalara.
Yeni bir ses, yeni bir renk ve yeni bir ışık bulacaksınız “duygusal gerçekçi” bu şiirlerde.
Doğa, yaşam ve olaylar karşısında duygu ve düşüncelerini yansıtmak değil mi ki şairlik, iyiyi güzeli kutsayıp kötü ve çirkini yermek? İşte o işi yapıyor bu kitabında Hülya Ekmekçi şairimiz.