Artık yalanları bırakıp,
gerçek yalanlara yürüyorum.
Umutsuz ve sıkıntı dolu bu kavanoz.
Bir bakış alıp götürür beni çöllere.
İçimi kurutur.
Her şey uzamış ve yok olmuştu.
Önce maziyi düşledim.
Ve daha sonrakileri...
Nihayet şimdi ki mazime hoş geldim.
-Mazide ki kara yazılar hiç silinmiyor-
Yok oluş, bitiş, tükeniş..
Ama mahzenden surlara yükselmeliyim artık.
Ah... Bu flüt sesi paramparça eder beni.
Ve sonra yine o oluşturur.
Ama her seferinde,
ayrı bir bedenle, ayrı bir dünyada..
Kayıt Tarihi : 17.3.2007 22:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Uçurum Dansı 1993
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!